Մի անգամ Կապիլա անունունով ճամփորդասեր կապիկ կար։ Այդ ճամփորդասեր կապիկը ուրիշ երկրից էր, բայց նա ամենաշատը երազում էր գնալ ուրիշ երկիր և իր համար ընկեր փնտրել։ Նա ամենաառաջինը ծառից-ծառ գնաց Կապիկաստան։ Կապիկաստանում մարդկանց փոխարեն կապիկներ էին ապրում, քայլելու փոխարեն ծառից-ծառ էին ցատկոտում և մարդիկ, որ հագնված են դուրս գալիս, այնտեղի կապիկները մերկ են դուրս գալիս։ Կապիլա անունով կապիկը այդ երկրում տեսավ մի ծեր կապիկի և ասաց․
-Ծեր կապիկ ինչու՞ եք դուք այդքան մենակ և տխուր։
-Որովհետև ինձ ոչ ոք չի սիրում։
-Իսկ ի՞նչու համար։
-Նրա համար , որ ես աղքատ ու մենակ եմ։
-Իսկ դուք կուզե՞ք իմ ընկերը լինել։Ուղղակի ես ուրիշ երկրից եմ եկել։
-Ո՛չ, ես ավելի լավ է ուրիշ ընկեր փնտրեմ,քանի որ նախ ես քեզ պես հավատարիմ կապիկ չեմ սիրում և նաև օտար երկրից կապիկներ ես ընդհանրապես չեմ սիրում։
-Լավ, ես էլ քո նմանների հետ երբեք չեմ համարձակվի շփվել։
-Դե գնա իմ չսիրելի օտար երկրից կապիկ։
-Ցտեսություն ծեր կապիկ։
Ճափորդասեր Կապիլան դեռ չկարողացավ իր համար լավ ընկեր գտնել ուրիշ երկրից։
Այդ կապիկը գնաց-գնաց և հասավ Ձիաստան։ Ձիաստանում բոլորը ձիեր էին,ձիերը երբեք չէին ցանկանում իրենց մեջքին մարդ նստի և վարի․ նաև արգելում էին բոլոր կենդանիների մուտքը։ Միայն հավատարիմ կապիկին ներս թողեցին։ Նաև նա հանդիպեց իր ամենասիրելի ընկերոջը և հարցրեց․
-Ընկե՜րս հիշեցի՞ր թե ես ով եմ, Կապիլա կապիկը։
-Իսկ ինչու՞ ես դու այդքան տխուր։
-Որովհետև ես ոչ մի ընկեր չունեմ։
-Իսկ չես ուզում նորից իմ ընկերը դառնալ, չնայած որ նորից ուրիշ երկրում եմ ապրում։
-Լավ, որ ես եկել էի ձեր երկիր, շա՜տ էի հավանել։
-Ես իհարկե միշտ քո ընկերը կլինեմ և կտեղափոխվեմ ձեր երկիր։
-Շատ շնորհակալ եմ։
-Դե արի իրար հետ գնանք ձեր երկիր և վայելենք։
-Լավ։
Ճափորդասեր կապիկը վերջապես իր համար լավ ընկեր գտավ։ Ձին ու Կապիլա անունով կապիկը գնացին իրենց երկիր։
Այս ամբողջ երկրների մոլորակը կոչվում էր <<Կենդանիների մոլորակ>>
