Մի անգամ ես իմ բունիկում քուջուջ էի անում ,մեկել մի հատ դեղին բան գտա։ Ես սկզբում մտածեցի, թե մի մեծ պինդ կուտ եմ գտել, բայց հետո հասկացա, որ ոսկի եմ գտել։ Այդ ժամանակ ես շատ էի ուրախացել, ու մեկել ձայս գուխս քցեցի։
-Ծուղրուղու՜ գետնից ոսկի եմ գտել։
Եվ հանկարծ մեկել այս ձայնը լսում է բարկացաց թագավորը։ Ու ասաց իր նազիր վեզիրին։
-Հենց հիմա գնացեք և այդ անպիատ աքլորից ոսկին վերցրեք։
Ու մեկել ես նազիր վեզիրները իմ առաջին աշխատավարձը վերցեցին ձեռքիցս ։ Եվ ես իրանց ինադու ասացի․
-Ծուղրուղու՜ թաքավորն ինձանով հարստացավ։
Եվ ես թագավորը նորից իր նազիր վեզիրին ասաց, որ հետ ինձ վերադարձնեն այդ ոսկին։ Եկան նազիր վերները ու հետ վերադարցրին ոսկին ու ես քանի որ հասկացա ,որ նրանք իրանց համար են լավություն անում բարձրացա կտուրին ու ձայնը գլուխս քցեցի․
-Ծուղրուղու՜ խղչուկ թագավորն ինձանից վախեցավ։
Թագավորը շա՜տ է բարկանում և հրամայում է իր նազիր վեզիրներին․
-Հենց հիմա գնացեք ու եդ անպիտան ու անդաստյարակ աքորին եփեք և գուխս կտրեք, որ ուտեմ պրծնեմ դրանից։
Ես նազիր վեզիրները գնում են ետ ինձ բերում են եփում են ու տանում են թագավորի գահի սեղանին։ Թագավորը ինձ էլ խցկումա ետ զզվելի թքերի տեղը ու ես ճամփորդում եմ տարբեր արկածային տեղերով։ Օրինակ՝ սկզբում գնացի մի լպրծուն տեղով հետո էլ անցնու եմ մի շա՜տ բարակ խողովակով։ Ուրեմն ես այսպես իմ համար ճամփորդում էի ու մեկել ճափորդելու ընդացքում երկրաշարժ եկաղ, բայց փաստորեն դա ոչ թե երկրաշարժ էր այլ ուղակի թագավորի փորն էին կտրում։ Ես այդ պահին շատ անհամբեր էի սպասում որ այդ խղճուկ և զզվելի թագավորի փորը կտրեին։ Եվ երբ որ կտրեցի իմ ոսկին վերցրեցի շատ շուտ փախա այդ զզվելի փորից։ Ու նաև որ դուրս եկա այդ փորից ես գոռացի։
-Ծուղրուղու՜։
Անհաղթ աքլորը հեքիաթը իմ դերով
